| home | บอกกล่าว | วิกฤตคือโอกาส | ผู้รู้แห่งธิเบต | ยาแก้โรคทุกข์ | แม่ | เมื่อข้าพเจ้าเข้ากรรมฐาน |
ประสบการณ์ปฏิบัติธรรม | ตอบปัญหาธรรมะ | ปกิณณกะธรรม | รายนามผู้บริจาค |


 
โดย............
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

 

          ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่ง ซึ่งแก่ มากแล้ว ด้วยความโง่เขลาของมันดัน เดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง มันร้อง ครวญครางอยู่เป็นเวลานาน ชาวนาเอง ก็พยายามใคร่ครวญ หาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ ต้องกลบ ไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้าน เพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรกเมื่อดินไปถูกหลังลา มันตกใจ และรู้ชะตากรรมของตนทันที มันร้องโหยหวน สักพักหนึ่งทุกคนก็แปลกใจ ที่เจ้าลาเงียบไป หลังจากชาวนาตักดินใส่ไปในบ่อ ได้สักสองสามพลั่ว เมื่อเหลือบ มองลงไปในบ่อ ก็พบกับความประหลาดใจ ที่ว่าทุกครั้งที่ทุกคนสาดดินไปถูก หลังลา มันจะสะบัดดินออกจากหลัง แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไร มันก็ก้าวขึ้นมาได้เร็วมาก ยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจที่ในที่สุดเจ้าลาก็สามารถหลุดพ้นจาก ปากบ่อดังกล่าวได้

            นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้อุปสรรคต่าง ๆ ที่ถาโถมเข้ามาหาเรา ก็เปรียบเสมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่าท้อถอย และอย่ายอมแพ้ จงแก้ไขมัน เพื่อที่เราจะได้เหยียบมัน เพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อย ๆ เปรียบเสมือนลาแก่ที่ หลุดพ้นจากบ่อได ้ ฉันใดก็ฉันนั้น อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป ชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราต้องประสบกับโลกธรรมแปดเป็นธรรมดา คือ ได้ลาภ ได้ยศ สรรเสริญ สุข ก็ต้องมีเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข ์ แต่เมื่อเรามีทุกข์มีปัญหา หรือต้อง ประสบกับวิกฤติหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก็ให้อาศัยขันติ มีความอดทน เมื่อมี ความทุกข์ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด ตั้งสติใช้ปัญญา อาศัยอดทน อดกลั้น หยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ก่อน ไม่ต้องคิดที่จะแก้ปัญหาภายนอก กำหนดรู้ลมหายใจ ออกยาว ลมหายใจเข้าลึก ๆ ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวกับลมหายใจเข้าลมหายใจ ออก ติดต่อกันต่อเนื่องกัน มีสมาธิตั้งมั่นกับลมหายใจ ปล่อยวางความรู้สึกที่ ไม่ดี ปล่อยวางจิตใจให้ว่าง ๆ ว่างจากอดีต ว่างจากอนาคต ว่างจากความไม่ สบายใจ เหลือแต่จิตที่มีความรู้สึกตัวเบิกบานใจ โอปนยิโก น้อมเข้าไปหาธรรมชาติ ของจิตที่เป็นประภัสสร บริสุทธิ์ผ่องใส เมื่อจิตสงบเบาสบายแล้ว จึงค่อย ๆ คิดแก้ปัญหาด้วยสติปัญญา เมื่อจิตใจดี สบายใจแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะค่อย ๆ ดีขึ้น ให้มีความหวัง มีกำลังใจที่จะต่อสู้ ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน ขุมทรัพย์ก็มีอยู่ ที่นั้น ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน สุขที่สุดมันก็อยู่ที่นั่น นี่เป็นความจริง

          ไม่ว่าจะมีวิกฤติหรือเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นกับเรา สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต คือ รักษาใจของเราให้ดี ให้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นคุณธรรม ตั้งใจทำกรรมดี รักษาคุณงามความดีความถูกต้องด้วยจิตใจที่หนักแน่น ไม่หวั่นไหวในทุกสถานการณ์ ให้ชีวิตทั้งหมดอยู่ด้วยอานาปานสติ และทำหน้าที่ ในปัจจุบันให้ดีที่สุดด้วยใจดีก็จะมีความสุขใจ

 
Top