ตากระทบรูป หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นกระทบรส กายกระทบ สัมผัส ใจกระทบอารมณ์ การกระทบของอารมณ์ทั้ง ๖ นี้ ล้วนเป็นเหตุให้เกิดไฟ ๓ กอง เหมือนหัวไม้ขีดกระทบข้างกล่อง เกิดเป็นประกายไฟขึ้น เผาที่ใจของ ผู้นั้นก่อน ให้ทุกข์ระทมขมขื่น แล้วกายซูบซีดเศร้าหมอง แล้วแลบไปที่ปาก เกิดวจีกรรม ถ้ายังดับไม่ได้ ก็จะเผาคนรอบข้างให้ร้อนไปด้วย เผาเงินในกระเป๋า บางทีสิ้นเนื้อประดาตัว เผาบ้าน ต้องย้ายไปนอนในคุก นี่คือ ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ

             พระพุทธองค์ทรงสอนว่า เราจะดับไฟเหล่านี้ได้ด้วยกำลังของสติ คือไฟเกิดที่ไหนก็ดับที่นั้น เช่นเกิดที่ตา ก็ดับที่ตา เกิดที่หูก็ดับที่หู เกิดที่ใจ ก็ดับที่ใจ ไม่ใช่เกิดที่ใจ ไปดับที่หัว เอาปืนยิงหัวตัวเอง นี้เรียกว่าดับไม่เป็น ดับผิดที่ ไม่ว่าไฟเหล่านี้จะลุกที่ไหน ก็ดับได้ด้วยสติหมด

ถ้าตาลุกเป็นไฟ ก็ดับด้วยสติ โดยกำหนดว่า เห็นหนอ ๆ ๆ

เสียงกระทบหู ให้ดับที่หูด้วยสติ โดยกำหนดว่า ได้ยินหนอ ๆ ๆ

กลิ่นกระทบจมูก ให้ดับที่จมูกด้วยสติ โดยกำหนดว่า กลิ่นหนอ ๆ ๆ

รสกระทบลิ้น ให้ดับที่ลิ้นด้วยสติ โดยกำหนดว่า รสหนอ ๆ ๆ

สัมผัสกระทบกาย ให้ดับที่กายด้วยสติ โดยกำหนดว่า รู้หนอ ร้อนหนอ

เย็นหนอ อ่อนหนอ แข็งหนอ หย่อนหนอ ตึงหนอ ( ตามอาการที่เกิดจริง )

อารมณ์กระทบใจ ให้ดับที่ใจด้วยสติ โดยกำหนดว่า คิดหนอ ๆ ๆ

ถ้าขาดสติเมื่อไหร่ ถ้าเหมือนไฟขาดนํ้า ย่อมวอดวาย ........

            การที่มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรม ๓ วัน ๓ เดือน หรือ ๓ ปี จะเท่าไร ก็แล้วแต่ เวลาที่ถูกใช้ไปเท่ากัน แต่คุณค่าของการใช้ต่างกัน เวลาของฆราวาส ส่วนใหญ่หมดไปกับการหาเงิน แต่เวลาของการมาปฏิบัติมีค่ามากกว่ามหาศาล เพราะเรามาหาอริยทรัพย์ที่สามารถนำติดตัวไปได้ทุกภพ ทุกชาติ โดยที่ ไม่ต้องรอส่วนบุญจากใคร คุณค่าเวลาของการมาปฏิบัติ ถ้าเราตั้งใจปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ จะมีอานิสงส์ที่ประมาณค่าไม่ได้ สมมุติว่า จิตบริสุทธิ์ไปเกิดใน สวรรค์ชั้นดุสิต จะได้ไปเสวยบุญถึง ๕๗ โกฏล้านปี หรือ ๔ , ๐๐๐ ปีทิพย์ ซึ่งเป็นการลงทุนน้อยแต่ได้ผลมาก

             ถ้าไม่รักษาศีล หยาบช้า ลามก เบียดเบียนสัตว์ต้องไปตกนรก ที่ชื่อว่า สัญชีวกนรกมีอายุ ๕๐๐ ปีนรก ( ๑ วันของนรก เท่ากับเก้าล้านปีของมนุษย์ ) เรียกว่าขาดทุนย่อยยับ

            ฉะนั้นการมาบวชมาปฏิบัติธรรม จึงเป็นเวลาที่มีค่าที่สุดในชีวิตของแต่ ละคน มีความหมายมากที่สุด อย่าคิดว่า เรามาบวชแค่แก้ปัญหา แก้บน สะเดาะเคราะห์ หรือไม่รู้จะไปไหน แต่จงขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่ทำให้เรา มีโอกาสมาบวชมาปฏิบัติ ทำให้เราได้มาสั่งสมอริยทรัพย์ให้แก่ตนเอง ........