การฆ่าและทำลาย

            ครั้งหนึ่งท่านมิลาเรปะพาท่านเรจุงปะไปตลาดนยาโนนเพื่อให้เกิดปฏิปทาเพื่อเนกขัมมบารมีมากยิ่งขึ้น ณ ตลาดนั้นมีคนหลายคนฆ่าสัตว์เอาเนื้อขาย เอาเนื้อมาตั้งเป็นกอง ๆ เนื้อแต่ละกองตั้งสูงเหมือนกำแพง ศีรษะสัตว์ ก็วางซ้อนกันเป็นกองใหญ่ ส่วนหนังของมันกระจัดกระจายอยู่บนพื้นดิน และ เลือดไหลนองเหมือนน้ำในสระ ยิ่งกว่านั้นสัตว์เป็น ๆ ยังถูกตรึงไว้กับหลักพร้อมที่จะ ฆ่าได้ทุกเวลา ท่านมิลาเรปะเห็นภาพเช่นนั้นก็ตื้นตันด้วยความสงสาร จึงร้องออกมาเป็นธรรมคีตา ....

น่าสงสารจริงหนอ สัตว์ทั้งหลายในสังสารวัฏฏ์
เมื่อมองขึ้นสูาวิมุตติมรรค๑
เราจะรู้สึกอย่างอื่นได้อย่างไรนอกจากเศร้าโศก
แทนคนใจบาปกิเลสหนาเหล่านี้
มันแสนโง่ และแสนเศร้าที่หลงมัวเมาอยู่กับการฆ่า
ในเมื่อตนเองได้เกิดมา
มีร่างอย่างมนุษย์ก็ด้วยกรรมดี

ตัณหาเป็นเหตุพาให้เกิดความทุกข์ลำเค็ญ
และโลกียกรรมทั้งหลายนำมาซึ่งความเจ็บปวด
ระลึกอย่างนี้ในดวงจิต บุคคลพึงรู้สึกระทมใจ
เมื่อคิดได้ดังนั้น บุคคลพึงเสาะหายาบำบัด
เมื่อข้าคิดถึงคนเหล่านั้น
ผู้ไม่เคยห่วงใยชีวิตในวันหน้า
แต่รื่นเริงในการกระทำชั่ว
ข้ารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งและเศร้าใจ
และรู้สึกกลัวแทนเขาเหลือเกิน
เรจุงปะเอ๋ย , เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดแล้ว
เธอไม่รำลึกถึงพระธรรมอันบริสุทธิ์แล้วหรือ
เธอผู้อยู่ในวัฏฏสงสาร
ไม่หมดกำลังใจไปเสียแล้วหรือ
ปลุกความรู้สึกโน้มน้อมสู่การสละออกนั้นเถิด
ไปเถอะ , เรจุงปะ
ไปสู่คูหาและบำเพ็ญฌาน
จงสังวรซึ่งจาคะของครูของเธอ
และหลีกเลี่ยงอกุศลกรรมทั้งปวง
เหวี่ยงโลกียวัตถุทิ้งเสีย และตั้งมั่นอยู่ในการปฏิบัต
จงรักษาปฏิญาณของเธอไว้ให้ดี
จงสละชีวิตของเธอให้แก่การเจริญสมาธิ

            เมื่อท่านมิลาเรปะพำนักอยู่ในบ้านหินของ ดริน จื้อซือ กูชุ อุบาสก อื่น ๆ ได้พากันมาเยี่ยมท่านและประสงค์ จะฟังธรรมจากท่าน จื้อซือ พูดว่า " ขอท่านอาจารย์ ได้โปรดให้คำสอนในพระพุทธศาสนาแก่เราด้วยเถิด ขอฟังชนิด ที่ง่ าย ๆ พอที่เราจะเข้าใจได้ ได้โปรดเถิดท่านอาจารย์ "
             ท่านมิลาเรปะ ตอบว่า " ดีแล้วจงเงี่ยหูฟัง และฟังธรรมคีตา นี้ด้วยความตั้งใจเถิด "

โยมอุปฐากทั้งหลาย จงฟังคำของอาตมา
ด้วยความสำรวมสักครู่หนึ่งเถิด
บุรุษผู้มีปัญญามาก จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
บุรุษเหล่านั้นก็เหมือนนกอินทรีย์ทั้งหลาย
แม้เกาะอาศัยอยู่ ณ เบื้องสูง
มันก็มีความหมายเพียงเล็กน้อย
บุรุษผู้มีปัญญาปานกลาง จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
บุรุษเหล่านั้นเหมือนเสือทั้งหลาย
บุรุษผู้มีปัญญาน้อย จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
บุรุษเหล่านั้นเหมือนกับลาของพ่อค้าขายเร่
แม้มันบรรทุกของไปได้มาก
ของบรรทุกนั้นก็ได้ผลดีแก่มันเพียงเล็กน้อย

สตรีผู้มีปัญญามาก จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
สตรีเหล่านั้นก็เหมือนกับภาพบนฝาห้อง
แม้ภาพเหล่านั้นดูสวย
มันก็ไม่เกิดประโยชน์ หรือความหมายใดเลย

สตรีผู้มีปัญญาปานกลาง จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
สตรีเหล่านั้นก็เหมือนหนูน้อยทั้งหลาย
แม้ฉลาดในการหาอาหาร
ชีวิตของมันก็มีความหมายเพียงเล็กน้อย
สตรีผู้มีปัญญาน้อย จำเป็นต้องมีธรรมะ

ไร้ธรรมะเสียแล้ว
สตรีเหล่านั้นก็เหมือนสุนัขจิ้งจอกตัวเมีย
แม้คล่องแคล่ว และฉลาดด้วยเล่ห์กล
การกระทำของมันมีค่าเพียงเล็กน้อย

บุรุษผู้ชรา จำเป็นต้องมีธรรมะ
ไร้ธรรมะเสียแล้ว
บุรุษผู้ชราเหล่านั้นก็เหมือนกับต้นไม้ที่กำลังผุ

หญิงสาวทั้งหลายก็เช่นกัน จำเป็นต้องมีธรรมะ
ปราศจากธรรมะเสียแล้ว
ก็เหมือนกับวัวตัวเมียที่ถูกตกแต่งให้สวยหรู

เด็ก ๆ ก็จำเป็นต้องมีธรรมะ
ปราศจากธรรมะเสียแล้ว
ก็เหมือนกับขโมยที่ปีศาจเข้าสิงใจ
ปราศจากซึ่งธรรมะ
สิ่งทั้งปวงที่ใคร ๆ กระทำอยู่
ย่อมขาดความหมายและความมุ่งหมาย
นรชนผู้ต้องการมีชีวิตอยู่ด้วยความหมาย
ควรปฏิบัติพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า